بيقول ابن جرمى فى شرح تجاربه الذاتيه....من قلب ذاق الامرين ومن الهم مــقروح

ياما هامات بالعز والكرم معتــــــــــــــليه....وياما قروم من سروح المجد ولة نـــزوح

ياما قلوب ماتت وهى بالطيب لليوم حـــيه....وياما قلوب مقفله وبالسر ما تـــــــــــبوح

وياما هفايا فى الدنى زابط الهــــــــــــــيه....غاير مع كل طاير وعايش فى الدنى سوح

ياما صحاب فى الدنى مرو عليـــــــــــــه.... وياما خذ الموت رجال بيستاهل الـــــنوح

بعضهم سكر بس له تاريخ صلاحــــــــيه...لو انتهى انقلب والعفن منه يفـــــــــــــــوح

وبعضهم عسل بس ما له تاريــــــــخ زيه...صحبته تدوم العمر وماخذ التاريخ مــفتوح

وبعظهم كما الزيت ما له نبرات جـــــديه....مدهن بيتمزلق وحسب مصالحه بيــــروح

وفيهم كما الملح بكل نواحـــــــــــــــــــيه....وين ما حل سداد وافعاله ترد الـــــــــروح

ومنهم كما البن بكل مــــــــــــــــــــعانيه.....رغم سواده والمرار للكيف مــــــــطروح

فيهم اللى زى المسك فواح فى حــــــــيه....بالطيب للكل سباق وبرهم للجـــــــــــروح

ومنهم اللى زى الخمر اخلاقه ســــياحيه...همه فى شهوته وما له فى الدى طــــــموح

ومنه اللى زى السم دابه الازيـــــــــــــه....عاقب بواق والزل معه ما هو بمســــموح

ياما نشوف صحاب مادمنا عالظاهــريه....وياما الاخره تخزى ناس بوظــــــــــــوح
بقلمى ابو على ابن جرمى